اثر غیر فعال کردن موقتی بخش روسترال شکمی- میانی بصل النخاع روی بی دردی ناشی از استرس شنا درآزمون فرمالین در موش صحرایی نر

زمینه وهدف: مطالعات زیادی برای شناخت مکانیسم های کنترل درد انجام شده است ولی سوالات زیادی در مورد مراکز عصبی دخیل در بروز رفتارهای دردی و تعدیل درد ناشی از استرس وجود دارد. بخش روسترال شکمی- میانی بصل النخاع rvm) ( در اعمال مختلفی از قبیل تعدیل درد طبیعی و درک درد دخالت دارد. درمطالعه حاضر ما بوسیله لیدوکائین بخش rvm را بطور موقتی غیرفعال کردیم و اثر آن را بر روی پدیده بی دردی ناشی از استرس بررسی کردیم. روش بررسی: در این مطالعه، از موش های صحرایی نر سفید در محدوده وزنی 250- 200 گرم استفاده شد. برای القا استرس شنا استوانه 70 سانتیمتری تا ارتفاع 50 سانتیمتری از آب 1±20 درجه پر شد. موش ها بمدت 3 دقیقه در این استوانه قرار می گرفتند.برای وارد کردن درد، فرمالین (50 میکرولیتر فرمالین 2٪) به کف پای حیوان به صورت زیر پوستی تزریق شد.برای غیر فعال کردن موقتی rvm ،لیدوکائین2% به حجم 0.5 میکرولیتر به داخل rvm تزریق شد . یافته ها: تزریق لیدوکائین به داخل هسته rvm قبل از القائ استرس شنا باعث تقویت اثر ضد دردی استرس شنا بر رفتارهای دردی ناشی از فرمالین در مرحله فاز 1 (p<0.01) و (p<0.001) 2a شد. همچنین در فازb2 (p<0.05) تزریق لیدوکائین سبب مهار اثر بی دردی ناشی از استرس شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه اخیر نشان داد که مهار عملکرد هسته rvm توسط لیدوکائین باعث تقویت پدیده بی دردی ناشی از استرس می شود.